ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺗﺠﻤﻊ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺑﺮﺍﯼ
ﻋﺯﺍﺩﺍﺭﯼ ﺍﺕ ﺷﺮﮐﺕ ﮐﺮﺩﻡ. ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ
ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺩﻭﺍﻡ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻡ . ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ
ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﺨﺮﺍﺵ ﺩﯾﺪﻡ
ﮐﻪ ﻃﺎﻗﺘﻢ ﺗﻤﺎﻡ
ﺷﺪ ...
ﺍﺯ ﺟﻮﮎ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺟﻪ ﯼ ﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ
ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ...
ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻎ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪﻭ ﮐﺮﻭ ﮐﺮ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ
ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻨﺪ ...
ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻫﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺯﺍ ﺑﻪﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺪﺍﺩﻧﺪ ...
ﻃﺎﻗﺘﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﺍﺯ ﭘﺴﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻠﻮﻏﯽ
ﺟﺎﯾﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﯽ
ﮐﺜﺎﻓﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﯽ ﺩﻓﺎﻉ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﻢ
ﺑﺰﻧﻨﺪ ...
ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ ﻣﺎ ﻣﻠﺘﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﻋﺯﺍﯼ ﯾﮏﺟﻮﺍﻥ ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺗﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﯽ
ﻣﻌﺮﻓﺘﯽ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡﺭﺍ ﮔﺪﺍﯾﯽ
ﮐﻨﯿﻢ ...
ﺭﻓﺘﯽ ﺗﺎ ﻣﺘﻠﮏ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ
ﺗﺴﻠﯿﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺮﮒ ﺗﻮﺑﺎﺷﺪ !
ﺭﻓﺘﯽ ﺗﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﯾﻢ ﻭ ﮐﺮ ﻭ ﮐﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ
ﺳﺮﻃﺎﻧﯽ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥﺑﺨﻨﺪﯾﻢ ...
ﺭﻓﺘﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﺑﻪ
ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪﮐﺠﺎﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺘﻤﺎﻥ ﻓﻠﺞ
ﺷﺪﻩ ...
ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻣﻠﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻧﻤﺎﻥ ﺁﺏ
ﻣﯿﺮﯾﺰﺩ ﮐﻪﺑﺨﻨﺪﺩ،ﺩﺭ ﺗﺠﻤﻊ ﻋﺯﺍﯼ ﺗﻮ
ﻧﺨﻨﺪﺩ؟

++واکنش امیر تتلو به جو زدگی مردم: «من زیرِ سوزن خوابیدم و عادت دارم به زخم !! اما امان از مردمان بى عشق و کاسه هاى داغ تر از آش که از هر چیزى براى بالا رفتن استفاده میکنن ، بى علم به اینکه نردبان این جهان عاقبت افتادنیست و هرکسى که بالاتر نشست استخوانش سخت تر خواهد شکست !! والله من آقاى پاشایى رو اصلاً ندیده بودم و نمیشناختم ! آهنگاشونم نشنیده بودم !! اما ایرانى هستم و ناراحت شدم و دعامَم کردم و تسلیتمَم گفتم !! واقعاً هم ناراحتم که یکى از بینِمون رفت !!! اما فحش خوار مادر به من براى چى میدید ؟؟ براى شادیِ روح از دست رفته دعا کنید !! منم یه روزى میمیرم ! یهو عزیز میشم !! نگران نباشید !! همتون شرمنده میشین !! فقط روزى که من مُردم زیرِ پُستِ یکی دیگه فحش و تهمت و بى احترامى نکنید لطفاً !»